Ψυχανθή: στα καλοκαίρια και τους χειμώνες της ψυχής
Αντί Προλόγου
Η ζωή του καθενός μοιάζει σαν ένας κήπος που ανάλογα με τις εποχές αλλάζει. Άλλοτε τα φυτά που φιλοξενεί μαραίνονται, άλλοτε είναι σε πλήρη άνθιση, άλλοτε ρίχνουν τα φύλλα τους και άλλοτε κυοφορούν τους καρπούς του. Στην πρώτη του ποιητική συλλογή “Ψυχανθή” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανεμολόγιο, ο Ανδρέας Κανακάκης μας ξεναγεί στο δικό του μπαχτσέ που φέρει πολύχρωμους, μοσχοβολιστούς ανθούς αλλά που και που συναντά κανείς πικροδάφνες και παρτέρια παραμελημένα, έρμαια στο χρόνο, την απώλεια και τη φθορά. Ας κάνουμε μια από κοινού ποιητική περιήγηση.
Continue reading “Ψυχανθή: στα καλοκαίρια και τους χειμώνες της ψυχής”
Μάρτιαι Ειδοί του Κωνσταντίνου Καβάφη
Τὰ μεγαλεῖα νὰ φοβᾶσαι, ὦ ψυχή.
Καὶ τὲς φιλοδοξίες σου νὰ ὐπερνικήσεις
ἂν δὲν μπορεῖς, μὲ δισταγμὸ καὶ προφυλάξεις
νὰ τὲς ἀκολουθεῖς. Κι ὅσο ἐμπροστὰ προβαίνεις
τόσο ἐξεταστική, προσεκτικὴ νὰ εἶσαι.
«Φύλλα Ημερολογίου» του Τάσου Λειβαδίτη
«Κάτω απ’ τις ράγες» του Μανόλη Αναγνωστάκη
Βελονιές σκιάς στο ποιητικό πλεκτό της Μαρίας Πυρουνάκη Λιωνή
Αντί Προλόγου
Τα αυτοαναφορικά έργα, στα οποία και ο αναγνώστης μπορεί να βρει τον εαυτό του έχουν μια ιδιαίτερη αξία. Ιδίως, όμως, όσα είναι ικανά να αγγίξουν τις ταλαιπωρημένες σκέψεις και ψυχές, να τις ανακουνήσουν ενέχουν μια πιο ξεχωριστή θέση. Εκείνα, βέβαια, που μοιάζει να σου απλώνουν ένα χέρι βοηθείας, κατανόησης, όπως άλλωστε κάνει πάντοτε η ποίηση, είναι λυτρωτικά. Στις βελονιές σκιάς της Μαρίας Πυρουνάκη Λιωνή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός συναντά κανείς όλα αυτά τα στοιχεία σε ένα μονάχα δημιούργημα.
Continue reading “Βελονιές σκιάς στο ποιητικό πλεκτό της Μαρίας Πυρουνάκη Λιωνή”
Πλάνο 75: ένα όχι τόσο δυστοπικό σενάριο σε ένα γηράσκοντα κόσμο
Αντί Προλόγου
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Chie Hayakawa βασισμένο στην ταινία μικρού μήκους της ίδιας “Πλάνο 75” έκανε την είσοδό τους στις ελληνικές κινηματοραφικές αίθουσες. Με μνεία Χρυσής Κάμερας στο Φεστιβάλ των Καννών και τον Χάλκινο Αλέξανδρο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στη φαρέτρα του μεταφέρει τον θεατή στην Ιαπωνία ενός πολύ κοντινού μέλλοντος, με έναν πληθυσμό που διαρκώς γηράσκει. Η χώρα θα υιοθετήσει τότε μια αμφιλεγόμενη πολιτική που θα γεννήσει διλήμματα στους πρωταγωνιστές, αλλά κυρίως στους θεατές που θα βρεθούν ενωπίον ερωτημάτων για την ύπαρξη, τη ζωή, το θάνατο, το γήρας και τον προορισμό μας στον κόσμο.
Continue reading “Πλάνο 75: ένα όχι τόσο δυστοπικό σενάριο σε ένα γηράσκοντα κόσμο”
“Το αγόρι και ο Ερωδιός”: μια ημι-αυτοβιογραφική αφήγηση του Χαγιάο Μιγιαζάκι, για τη φιλία, το πένθος και την αναγέννηση
Αντί Προλόγου
Ο Χαγιάο Μιγιαζάκι, ο οσκαρικός δημιουργός ταινιών anime, όπως Spirited Away, Wind Rises, Howl’s Moving Castle, Kiki’s Delivery Service μας καλεί πάντα σε φανταστικούς κόσμους, όπου το αδύνατο και το ονειρικό, συναντά το ανθρώπινο και συναισθηματικό. Οι ταινίες διακρίνονται για το μαγευτικό animation, τις πανέμορφες εικόνες, και τη βαθιά ανθρώπινη αφήγηση. Εξαίρεση δε θα μπορούσε να αποτελεί και η τελευταία – σχεδόν αυτοβιογραφική- ταινία του, το “κύκνειο άσμα” του: “Το Αγόρι και ο Ερωδιός” (τίτλος στην αγγλική: “The Boy and the Heron”, τίτλος στην ιαπωνική: “Kimitachi wa dô ikiru ka”.
Σαλπάροντας στο άστυ με τον “Αστυναύτη” του Βασίλη Ψαρρά
Αντί Προλόγου
Αν και η ποιητική παραγωγή στις μέρες μας δεν υστερεί διόλου, λίγα είναι τα πονήματα εκείνα που χαράσσονται στο μυαλό του αναγνώστη. Ο “Αστυνάυτης” του Βασίλη Ψαρρά που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός, διακρινόμενη από την πρωτοτυπία ποιητικής έκφρασης και λεκτικών συνδυασμών που μαρτυράται ήδη από τον τίτλο της είναι μια τέτοιου είδους συλλογή. Κατά σημεία δυστοπική, κατά άλλα γραμμικά λογική, κάπου συναισθηματική και κάπου πιο απόμακρη μας ταξιδεύει σε παρελθοντικές αναμνήσεις, παρούσες ανησυχίες και μελλοντικά ερωτήματα. Ας πάρουμε μια γεύση από μερικά εξ αυτών.
Continue reading “Σαλπάροντας στο άστυ με τον “Αστυναύτη” του Βασίλη Ψαρρά”
Πρωινή γαλήνη του Ηλία Μαγκλίνη: για όλους ξεχασμένους πολέμους έξω και μέσα μας
Αντί Προλόγου
Οι άγνωστες μάχες εντός μας και εκτός μας σε μέρη κοντικά και γνώριμα, όπως η πόλη που μεγαλώσαμε ή σε τόπους ξένους και μακρινούς, όπως η χώρα που μεγαλώσαμε δημιουργούν τις καλύτερες ιστορίες. Αυτές που δεν χωράνε σε κανένα επίσημο αφήγημα, σε κανένα ηρώο, παρά μόνο σε μερικές αράδες από τα γράμματα στους αγαπημένους. Μάλιστα οι περισσότερες δεν καταλήγουν καν εκεί, αλλά μένουν κτήμα αυτού που τις βίωσε και χάνονται μαζί του. Ο Ηλίας Μαγκλίνης, στο μυθιστόρημά του “Πρωινή Γαλήνη” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο ρίχνει φως εξωτερικά στον πόλεμο της Κορέας, μια πρωτοπορεία για τα λογοτεχνικά ελληνικά δεδομένα που μοιάζει να έχουν γυρίσει την πλάτη τους στο ιστορικό αυτό γεγονός. Παράλληλα, μιλά με παρρησία για έναν αγώνα εσωτερικό, μεταξύ γης και ουρανού, μεταξύ ονείρων και πραγματικότητας.
Continue reading “Πρωινή γαλήνη του Ηλία Μαγκλίνη: για όλους ξεχασμένους πολέμους έξω και μέσα μας”